Πείσανδρος

in π

COMPOUND: Πείσανδρος, -ου
CATEGORIZATION: N [V+N+Suf]
MEANING: ‘Peisander’ 
ETYMOLOGY: verbal root πεισ- (πείθω) ‘persuade’ + noun stem ανδρ- (ἀνήρ) ‘man’ + noun suf. -ος, -ου
OCCURRENCE: Il. XI, 122, 143; XIII, 601, 606, 611; XVI, 193; Od. XVIII, 299; XXII, 243, 268.
CASE/GENDER/NUMBER: nom. m. sg., dat. sg., acc. sg.
HEADEDNESS: exocentric
CLASSIFICATION: subordinate (V-argument) – tatpuruṣa (V-governing)
NOTES: