ὁμοκλητήρ

in ο

COMPOUND: ὁμοκλητήρ, -ῆρος
CATEGORIZATION: N [N+N+Suf]
MEANING: ‘shouter, threatener’
ETIMOLOGY: derived from ὁμοκλή
OCCURRENCE: Il. XII, 273; XXIII, 452
CASE/GENDER/NUMBER: gen. m. sg.
NOTES: see ὁμοκλή